Becky.

Becky to wyjątkowa lalka, bo trochę zaprzecza ideałowi Barbie i to nie tylko dlatego, że nie ma czupryny w kolorze platynowego blondu. Cały dochód z jej sprzedaży został oddany na rzecz dzieci niepełnosprawnych, a akcesorium, jakie dodano do jej pudełka to wcale nie pies, rower ani szafa brokatująca… Becky jest inwalidką i doczekała się od Mattela kilku wydań:

– Share a Smile Becky z 1996:

Zdjęcie ze strony http://www.bunow.com. Po kliknięciu w obrazek zobaczycie artykuł o najbardziej kontrowersyjnych Barbie… Głupota pisana przez kogoś ciemnego.

– Becky – I’m the school photographer z 1998:

Zdjęcie z http://www.amazon.com.

– Becky Paralympic Champion z 1999:

Zdjęcie z http://www.amazon.com.

Dzięki Magalicie zamieszkała u mnie ta pierwsza Becky. Co prawda naga i bez wózka, ale i tak wyjątkowa. Dla ciekawskich polecam dokładne opisy Becky u Erynnis i Barbiecollectora, a tymczasem u mnie Beczki (bo lubię ją tak zdrobniale nazywać 😉 ) wstała na nogi:

Z powodu tych ogrodniczek została ochrzczona przez mojego męża „córką farmera”, więc przyjmijmy, że pannica przechadza się po parkowych włościach swego ojca 🙂 .

Właśnie dzięki Erynnis dowiedziałam się, że nastoletna Skipper odziedziczyła swój headmold po Becky, a nie na odwrót. A przecież nazywa się go częściej „teen skipper” niż „Becky”. Co za niesprawiedliwość losu. Chyba między innymi przez to ta lalka pozostaje zapomniana.

Zdjęcia są nieco rozmyte, bo Beczki zamiast karmić kury i doglądać świnek woli urządzać sobie z rana romantyczne spacery po zamglonych łąkach…

Nie da się ukryć, że jesień coraz bliżej. Łąki są rdzawe, a drzewa pozbawione liści.

Kto wie, być może Mattel pokusi się o jeszcze jakąś Becky?

PS. Becky ma ciałko typu pajacyk z tymi wielkimi stopiskami… Przed wczoraj kupiłam klej, piankę, kawał filcu, wstążki i kryształki, a to, co z tego powstało, Becky ma na stopach. Nie jest to dzieło sztuki, celowo nie dawałam na nie zbliżenia, ale mam zamiar się szkolić w tym kierunku 😉 .