Sindy w wiejskim klimacie.

Dzisiejszy wpis dedykuję Ewie, bo to od niej przeprowadziła się do mnie prześliczna, prawdziwa vintage – Sindy od Pedigree:

Panna miała włoski w fatalnym stanie, Ewa twierdziła nawet, że będą do wymiany, jednak nie potrafiłam takiego cacuszka pozbawić jego oryginalnej czupryny. Przez dwa dni modliłam się nad miseczką z płynem do zmiękczania tkanin i wystającą z niego buźką Sindy, żeby cokolwiek to dało 🙂 . Potem jeszcze tylko rytuał polewania wrzątkiem, który już bardziej stał się rutyną i oto Sindy odzyskała swój dawny blask. Tak, wiem, końcówki nie są idealne, ale w porównaniu z poprzednimi kołtunami to i tak niebo a Ziemia. Szkoda, że nie mam żadnego rozsądnego zdjęcia „przed”, ale uwierzcie mi na słowo 😉 . W ten sposób wypiękniona panna mogła mi towarzyszyć w weekendowym wypadzie na wieś:

Urocza sukienusia, jak i buciki są oczywiście autorstwa Ewy 🙂 . Poniżej zabytkowy kościółek pod wezwaniem św. Anny (czyli mojej imienniczki) w Nierodzimiu znajdujący się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego:

A tu produkuje się znane cappucino 🙂 .

Nieopodal płynie Wisła, jeszcze niezbyt szeroka, bo dopiero co spływa tu z Beskidów.

Próbowałam zidentyfikować tę Sindy i prawie mi się to udało. Panna ma na tyle głowy sygnaturę „033050x”, co według strony My Sindy oznacza, że pochodzi z lat 1974-1976 czyli być może ma czterdziestkę na karku 🙂 . Na początku dziwiły mnie ręce mocowane do korpusu stawem kulkowym skręcanym na śrubki, jednak okazało się, że właśnie tak wyglądało ciałko Sindy z tego okresu. Co do dokładnego modelu tej lalki, już nie mam pewności. W tych latach produkowano kilka różnych modeli o podobnych fryzurach i chyba tylko oryginalne ubranko dałoby tu 100% gwarancji, że to właśnie ta jedyna. Lecz czy to aż tak ważne? I tak ją uwielbiam za śliczną buzię!

Z tego bezgranicznego uwielbienia powstał naprawdę pokaźny spam zdjęciowy 😀 . Nawet w drodze powrotnej, kiedy gdzieś w okolicach Andrychowa zatrzymaliśmy się „na dymka” nad Skawą, nie omieszkałam nie skorzystać z okazji obfocenia Sindy raz jeszcze:

W przeciwieństwie do mnie, panna z chęcią pomoczyła nóżki:

Złapała też trochę wiatru we włosach 🙂 .

To moja druga Sindy od Pedigree w zbiorze (obie posiadam dzięki blogowiczom, dziękuję 🙂 ) i mam nadzieję, że nie ostatnia. Żałuję tylko, że nie zabrałam ze sobą na wyjazd tej drugiej – dwie ślicznotki to podwójne piękno 😀 .

No i jestem :-)

Witajcie z powrotem!

Mój urlop dobiegł końca i z przykrością muszę stwierdzić, że kompletnie nie miałam czasu odwiedzać Waszych blogów i obiecuję, że w ciągu kilku najbliższych dni postaram się to nadrobić. Brakowało mi Waszych wpisów, naprawdę! 🙂

W ciągu tych dni zwiedziłam wiele ciekawych miejsc i dla chętnych wstawiam kilka zdjęć widoków, które mnie urzekły, a było to w górach, w paśmie Beskidu Śląskiego:

– zapora wodna w Wiśle Czarnem, gdzie rzeczki Wisełka Biała oraz Wisełka Czarna dają początek rzece Wiśle:

– widok z góry Czantoria Wielka – na żywo naprawdę zapiera dech w piersiach:

– oraz górska Wisła jeszcze nieskażona miejskimi brudami…

Lalki, lalki, lalki…

Wracając do tematu lalek, to niestety muszę stwierdzić, że Sindy, którą zabrałam ze sobą, troszkę zaniedbałam. Owszem zrobiłam kilka zdjęć, ale, żeby tego było mało, zostały na komputerze mojego brata w Krakowie i troszkę minie, zanim mi je wyśle…

W zamian chciałabym Wam pokazać kilka zabawek – lalek, którymi moje siostry bawiły się, gdy były małe. Może kiedyś mieliście podobne…?

A tu tak zwane Zuzie – lalki szmacianki. Chyba każda dziewczynka miała taką w dzieciństwie! 🙂

Pozostając w tym klimacie, przywiozłam ze sobą do Wrocławia, pewną starą lalkę, którą bawiła się jeszcze jedna z moich ciotek. Nie zbieram takich laleczek, ale poniewierała się najpierw u wujka na strychu, potem u mojej rodzinki w domu, aż w końcu postanowiłam dać jej drugie dzieciństwo… 🙂

Dzidzia nie ma żadnych sygnatur, więc zapewne cennym zabytkiem nie jest 🙂 Za to jest troszkę rozklekotana i na rączce ma wypaloną dziurkę, czemu niestety nie potrafię zaradzić… Mimo to, ma nastrój dawnych lat i jest bobaskowym rodzynkiem w moim zbiorku 😉

Z jednego z moich zdjęć z dzieciństwa dowiedziałam się także (czego kompletnie nie pamiętałam 😛 ), że jako dziecko byłam posiadaczką macdonaldowej Diva Star, którą Daguchna opisywała jakiś czas temu u siebie na blogu http://zabawkarnia.blogspot.com/search?updated-max=2011-07-30T19%3A01%3A00%2B02%3A00&max-results=2 😀

A oto absolutny hit: moje jedyne zdjęcie z dzieciństwa w towarzystwie barbiowatej lalki! 😛 Lalki tej kompletnie nie pamiętam (widać mam krótką pamięć ;-)), w dodatku to syrenka i jest bez głowy… 😉

Ale, żeby nie było… Nie samymi wspomnieniami żyje człowiek 🙂

Z wakacji przywiozłam także kilka nowych nabytków, w tym dwie zapudełkowe, playlinowe lale, które szczególnie mnie zainteresowały, jednak będą miały one zarezerwowany u mnie osobny wpis 🙂

Tymczasem więc  przedstawię krótko trupki z wszelkich bazarów i rupieciarni 🙂

Barbietek jeszcze nie próbowałam identyfikować, więc jeśli macie jakieś pomysły to będę wdzięczna 🙂 Tę plażową z charakterystycznymi literkami Z w oczkach na pewno u kogoś widziałam, ale nie przypominam sobie jej nazwy.

Za to ta staruszka zauroczyła mnie swoją twarzyczką – niby kobietka, a jednak dziewczynka 🙂 Jej sygnturki ograniczają się do HONG KONG na główce i Made in Hong Kong na pleckach, więc to zapewne jakaś tania lalka z dawnych lat, ale nie mogłam jej zostawić tak na pastwę starej graciarni 😉

Niesamowicie też cieszę się z mojej kolejnej Fleurki, którą udało mi się upolować na bazarze staroci w Krakowie! 🙂

Od Agi-Fleurki (dziękuję Ci! 🙂 )dowiedziałam się, że ciężko ją zidentyfikować, bo mogła być jedną z kilkunastu różnych Fleur,  jednak ubranko owszem – nosi numer 1262 i brakuje mi do niego kapelutka i torebeczki.

Tu mały zrzut ekranu z tym ciuszkiem z  fleurkowej strony http://fleurdolls.com/. Aguś, mam nadzieję, że mogłam…? 😉

Laleczka ta miała rzęsy, jednak tylko w jednym oczku, więc je wyciągnęłam i za niedługo doprawię jej nowe. Pokażę Wam też ciuszek, który uszyłam specjalnie dla niej – wtedy ta Fleurcia doczeka się wpisu o niej i tylko o niej 😉

Fleurka ma podniszczone włoski, a jedyne ubytki są niewidoczne (brakuje jej kilku pasemek nad karkiem), więc zmieniać ich nie będę – mam nadzieję, że porządne spa chociaż troszkę je odżywi 🙂

No, i to by było na tyle tego zanudzania. Tych, którzy dotrwali do końca, podziwiam za cierpliwość i mam nadzieję, że ten wpis nie okazał się w całości nudny… Po prostu musiałam się rozpisać za te dwa tygodnie 😛

Pozdrawiam Was cieplutko!