Maszyna.

No, i zaczyna się mój coroczny, jesienny zastój na blogu. Mniej słońca oznacza mniej ostre zdjęcia, a takich nie lubię, więc i bloguję mniej – jeszcze kilka dni i minąłby miesiąc od ostatniego wpisu. Ostatecznie do napisania czegokolwiek na blogu zmobilizowało mnie trochę czasu, który mogę przeznaczyć na nicnierobienie oraz prezent od rodziców, z którego jestem bardzo, bardzo szczęśliwa. Tadam!

Od dłuższego czasu chorowałam na maszynę do szycia, ale zawsze był jakiś inny wydatek albo wymówka, więc mamie i tacie po raz kolejny dziękuję 🙂 . Wraz z pojawieniem się maszyny musieliśmy z mężem wygospodarować jakiś mały kąt w naszym i tak mikroskopijnym już mieszkaniu i tym sposobem zyskałam swój własny kącik lalkowo-szyciowy. Co prawda moje szycie to póki co bardziej łączenie dwóch kawałków materiałów niż szycie, ale ciągle się uczę. I tu powinnam dodać kilkanaście zdjęć ciuszków, które już udało mi się uszyć… Ale nic z tego 😛 . Udała mi się tylko spódnica poniżej, bardzo prosta:

I tym sposobem mam kolejne zajęcie (oprócz wciągania, jak odkurzacz książek Cecelii Ahern 😉 ) na szare, jesienne dni.