Deszczowe spotkanie lalkowe.

Ostatnimi czasy ominęły mnie chyba przynajmniej dwa wrocławskie, lalkowe meety, więc dziś z przyjemnością i lekkim stresikiem pojechałam pod Pręgierz by spotkać się z Karolą, Ewą oraz Kaliną, która była z nami po raz pierwszy i mam nadzieję, że nie ostatni . Chyba nie muszę Wam, dziewczyny, mówić, że każda z Was jest przemiła i wyjątkowa? 🙂 A najmilsze jest dla mnie to, że potrafimy ze sobą rozmawiać już nie tylko o lalkach, ale także o prywatnych, poważnych i nie poważnych sprawach. Wszystko to sprawia, że mam ochotę po raz kolejny spotkać się z Wami i po raz kolejny móc oglądać to:

To jedne z nielicznych chwil, kiedy bez wstydu wyciągamy na widok publiczny stos lalek 🙂 . Niestety po kilku zdjęciach posłuszeństwa odmówiły akumulatorki mojego aparatu, więc zdjęciami mogą się pochwalić jedynie następujące pary…

… oraz demoniczny klaun, którego demoniczność bezwiednie przyciąga obiektyw:

Jak widać, lubi lalunie 😉 .

Potem lunęło, potem przestało. Potem znów lunęło, a potem znów przestało, więc poszłyśmy na Wyspę Słodową na „piknik country” 😛 . Po drodze kupiłam baterie do aparatu, Ewa zrobiła nim kilka zdjęć, ja jedno…

… ale przyznacie, że to uroczy koniec wpisu? Bo, kto chciałby czytać o tym, że kocyk był rozłożony na trawie na kilka minut, a my zmokłyśmy, jak nieboskie stworzenia? Ot, chyba w takich niespodziewanych wypadkach cały urok takich spotkań 🙂 .

Dzięki, dziewczyny!