Karina.

Ojejciu, nawet nie zdawałam sobie sprawy, że minął dobrze ponad miesiąc, odkąd na tym blogu pojawił się poprzedni wpis :-). Chyba wszystkiemu winna ta wszechobecna szarzyzna, która nie pozwala na zrobienie sensownego zdjęcia najbardziej fotogenicznej lalce (o ile nie masz w domu małego studia fotograficznego ;-)), a niektórym rujnuje pogodę ducha… Na mnie działa raczej w ten pierwszy sposób i, jak chyba u większości lalkowiczów, skutkuje długotrwałą lalkową stagnacją. Miejmy nadzieję, że ta wiosna termiczna w końcu do nas zawita, a tymczasem do mnie zawitała lalka, która tę stagnację załamała (słońca nie było, ale umiejętne operowanie roletami robi swoje :-P) – zakup od Tomka – klon barbiowy produkowany przez firmę Busch o pięknym i melodyjnym imieniu Karina:
Karinka przyjechała do mnie w gustownej sukni od Barbie, jednak postanowiłam jej nadać troszkę rockowego charakterku poprzez uszytą na szybko sukienkę z imitacji skóry. To wszystko dzięki słuchaniu na okrągło rockowej kapeli Skunk Anansie… ;-).

Jako amatorka klonów, odkąd zobaczyłam Karinę po raz pierwszy (właśnie u Świstaka), postanowiłam, że muszę ją mieć. Nie tylko dlatego, że była popularnym klonem w latach 80. i 90., ale także ze względu na jej nietypową budowę rąk. I choć moja Karina jest późniejszą wersją tej lalki, to zachowała jej charakterystyczną cechę czyli rączki zginane w nadgarstkach:

Jak na klona, to dość odważne posunięcie i, jak dla mnie, główny plus tej lalki. Poza tym lalka ma standardowe TNT, jedynie ręce są wykonane z gumy z wewnątrz ukrytymi drutami do zginania łokci.

Laleczka ma także dość oryginalny headmold, który kompletnie nie spodobał się mojemu lubemu (nazwał ją Helgą! :-P), a ja uważam, że to wysokie czoło i makijaż trochę w stylu starszych Barbie ma w sobie dużo uroku, kojarzy mi się z urodą aktorek z dawnych lat:

Oczywiście nie mogłam się oprzeć i nie zrobić choć jednej fotki Kariny razem ze swoją krajanką – Steffi Love. Oto przed Państwem niemiecki duet Steffi und Karina :-D.

Uwielbiam klony ;-). Dzięki, Tomek!

Specjalnie na życzenie Tomka zamieszczam jeszcze kilka zdjęć Kariny ze swoimi krajankami, ale także rówieśniczkami. Oto Karina razem z dwoma Steffi Love mniej więcej z roku 1994:

Pech chciał, że wszystkie moje najstarsze Stefki mają kręcone włosy i są ubrane na różowo ;-). Ale chyba widać charakterystyczne plastikowe łapki (ciut inne od rączek późniejszych Stefek), pomarańczowe usteczka i popielate włosy. Starsze Stefki miały także puste, „dmuchane” korpusiki  i przez to nieco węższą talię.

Te laleczki są od siebie tak różne, a jednak każda piękna. Przynajmniej dla mnie :-).