Choć człek ukuje ze stali…

… to i tak mu czas obali. Oj tak, właśnie w taki niecny sposób rok 2011 obalił wszystkie moje „zeszłonoworoczne” postanowienia i plany, więc choć wśród Was, blogowicze, panuje moda na takowe postanowienia, u mnie ich nie będzie, ani mi się śni! 😉

W zamian za to, chciałabym się usprawiedliwić z mojej długiej nieobecności, a przede wszystkim z braku jakichkolwiek świątecznych życzeń na moim blogu. Jako, że do rodzinki, do której jeżdżę na święta,  mam spory kawałek drogi, nawet nie wiem, kiedy minął mi czas pomiędzy wyjściem z pracy, a wsiadaniem do pociągu. Pakowanie się, pieczenie placków (które w większości okazały się delikatnie mówiąc niezbyt smakowite… :-P), a później już sam pobyt u rodziny nie dawał mi cienia szansy na spędzenie choć odrobinki czasu przed komputerem. Pozostaje mi mieć nadzieję, że i tegoroczne Święta Bożego Narodzenia spędziliście w ciepłej, rodzinnej atmosferze, a oprócz prezentów wynieśliście z nich spore pokłady pogody ducha i rodzinnej miłości.

Dzisiejszy wpis  będzie bardziej moją gadaniną niż czymś do pooglądania, gdyż zapomniałam przywieźć z powrotem aparatu fotograficznego, więc aby nie było zbyt czarno – biało pozwoliłam sobie na małe wstawki starszych zdjęć moich lalek, których próbkę zobaczyliście powyżej… Grafik komputerowy to ze mnie nie będzie :-D.

Ostatnio do naszego grona przybyło wielu nowych lalkowych blogowiczów i muszę przyznać, że powoli przestaję nadążać z nowymi wpisami! Wielu z Was ma blogi od dłuższego czasu, a ja odkryłam je dopiero teraz, więc póki co powstawiałam na mojego blogrolla linki tych, których się doszukałam zarówno w komentarzach u mnie na blogu (za które serdecznie Wam dziękuję :-)), jak i na blogach innych lalkarzy. Mam tu na myśli  Bombę, Kena Superstar, Aanuka, Agatę oraz Katarzyn – bardzo się cieszę, że dołączyliście do naszego grona. Każdy z Was wnosi tu coś nowego i swojego, swoje lalki i poglądy, więc życzę Wam, aby Wasza pasja nigdy się w Was nie wypaliła! Jeśli kogoś pominęłam, to piszcie śmiało – w kupie raźniej ;-).

Przez ten cały pośpiech, który towarzyszył moim tegorocznym świętom, nawet nie miałam okazji do poszperania w ciuchlandach w poszukiwaniu jakichś lalek. Co gorsza i święta, i Sylwester wypadły w weekend, więc i mój ukochany krakowski targ staroci był w te dni zamknięty. Ogółem rzecz biorąc, to bardzo mało lalkowo spędzałam ten czas, dlatego chciałam tu jeszcze raz bardzo, ale to bardzo, podziękować Agnieszce – Fleurce za przepiękny bardzo lalkowy i bardzo barbiowy prezent. Jesteś kochana! 🙂

Tak więc póki mój aparat do mnie nie wróci (czyli, mam nadzieję, do weekendu), pewnie żaden nowy wpis nie pojawi się na moim blogu, co uznaję za świetny pretekst to nadrabiania zaległości na Waszych blogach. A póki co, to cieszę się, że na noworoczne życzenia jeszcze nie jest za późno! 🙂

PS. Przepraszam Was, Kochani, że nie odpowiedziałam na Wasze komentarze przy moich wpisach, to naprawdę bardzo czasochłonne, ale postaram się to nadrobić :-).