Lil’ Miss Mermaid (1991).

Witajcie po przerwie!

Mój weekend w Krakowie upłynął pod hasłem poszukiwania lalek po lumpeksach, a przy okazji powoli oswajałam mamę z myślą, że interesuję się lalkami 😉 Ku mojemu zaskoczeniu jej reakcja była inna niż się spodziewałam i powiem więcej – razem ze mną szukała lalek w wielkich stosach zabawek 😛

Co prawda na starsze Basie nie trafiłyśmy (była jakaś Sindy z włosami na jeża i bez jednej nogi), ale do mojej gromady dołączyła kolejna Lil’ Miss. Moja poprzednia (https://dollsecondhand.wordpress.com/2011/04/30/lil-miss-superstar-w-wersji-mini/  ) miała być jedyną Lil’ Miss w zbiorku, ale nie mogłam się powstrzymać.

Oto stan mojej Lil’ Miss Mermaid „przed” czyli zaraz po zakupie:

Lala była w opłakanym stanie – cała popisana czarnym „czymś”, paznokietki u rączek pomalowane bordowym lakierem, włosy poczochrane – ogólnie żal serce ściskał na jej widok. Sprzedawca popatrzył na nią i wycenił na złotówkę, mama trochę nie wierzyła, że coś da się zrobić, a ja cały czas miałam nadzieję, że stanie się z niej ślicznotka, a mechanizm śpiewający ukryty w różowym diademie jeszcze działa. Tym bardziej, że w oryginale Lil’ Miss Mermaid wygląda tak (zdjęcie z Internetu):

Z włoskami niewiele dało się zrobić – moja miała bezlitośnie obcięte i wyczochrane, więc potraktowałam je wrzątkiem i szczęśliwie podziałało. Przydał się także zmywacz do paznokci i w efekcie syrenka chyba zyskała nowe życie 🙂

Oto zdjęcia „po”:

Na ogonku Lil’, choć porządnie starte, zachowały się jeszcze plastikowe diamenty:

Cechą charakterystyczną wszystkich Lil’ Miss są znaczki na buzi. W tym wypadku jest to serduszko na policzku:

W ten oto sposób moja poprzednia sierotka doczekała się płetwiastej siostrzyczki 😀

Jak się też później okazało, moja Lil’ Miss jeszcze potrafi śpiewać! 😀 Żeby uruchomić nagranie trzeba ścisnąć jej brzuszek (lub ją mocno przytulić ;-)). Mechanizm ukryty w główce jest zabezpieczony uszczelką, a na jednej ze stron wyczytałam, że można ją zanurzać pod wodą… Ale bałabym się 😀

A tak poza tym, to jej głosik mnie rozczula… Z resztą posłuchajcie sami (jak się Wam chce 😛 ):

No, a na koniec jeszcze zdjęcie balkonowe z Krakowa na życzenie mojej mamy, która nie wychodziła z podziwu, jak może się taka lalunia odmienić – chyba zarażam ją tym bzikiem, bo obiecała mi, że będzie teraz zwracać uwagę na lalki w lumpeksach i na targach staroci i, jak będzie coś ładnego, to mi kupi! 😉

PS. Jeśli będziecie kiedyś w Krakowie, to polecam to miejsce, gdzie tę lalunię kupiłam – to wielki lumpeks dosłownie ze wszystkim – ciuchami, meblami, ozdobami, artykułami gospodarstwa domowego, zabawkami i wieloma innymi rzeczami. Ponoć można tam znaleźć prawdziwe antyki i perełki. Rzeczy te są sprowadzane z Niemiec i leżą jednak w dużym nieładzie… np.  lale porcelanowe są rzucone do wielkiego kosza z innymi zabawkami i często są przez to po prostu połamane i popękane – żal mi ich, bo widziałam tam naprawdę piękne laleczki, w pięknych ciuszkach, ale z odłamanymi rączkami czy nóżkami… Dodam jeszcze, że lumpeks ten mieści się w starym kinie, którego też mi żal, bo pomieszczenie jest nastrojowe, a bardzo zaniedbane przez właścicieli lumpeksu.

Adres:  „Wyspa Skarbów” (dawne Kino Świt), osiedle Teatralne 34, dzielnica Nowa Huta, Kraków.